Βλέπω με συναίσθηση τα συντρίμμια μου,τα κομμάτια της ψυχής μου που σου χάρισα και δεν τα εκτίμησες,τις ουλές που θυμίζουν τις παλιές πληγές,αυτές που τις έκρυψα καλά να μη φαίνονται σε κοινή θέα.Θυμάμαι τα πικρά δάκρυα και τις ώρες τις δύσκολες,τις μοναχικές,της προδοσίας.Τα βλέπω αυτά και δεν ξεχνώ.Γιατί ο Χριστός έχει πει ν'αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.Κι εγώ σ'αγαπώ φίλε, μα τον αγαπάω και τον εαυτό μου.Τον προσέχω,τον προστατεύω,δεν θέλω να πληγώνεται,να ματώνει και να πονά.
Συγχωρώ δεν σημαίνει πως θα είμαστε ξανά όπως παλιά.Μπορεί αν χρειαστεί να είμαστε σε μια απόσταση,μα εγώ θα νοιάζομαι κι από μακριά.Απόδειξη τρανή η προσευχή.Το στόμα μου που ψιθυρίζει στο όνομα σου μια ευχή...
Αλέξης Αλεξάνδρου 3/2/20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου