Ο Τίμιος Σταυρός

Η Εκκλησία καθιέρωσε τη γιορτή και προθέτει τον τίμιο σταυρό, για να τον προσκυνήσουν οι πιστοί. Διότι από εκεί αρχίζουν όλα, εκεί έγιναν όλα: στον σταυρό. Εκεί πέθανε η αμαρτία, εκεί πέθανε ο θάνατος. Αλλά δεν είναι μόνο ο σταυρός. Ακολούθησε η ανάσταση. Αν ήταν απλώς μόνο ο σταυρός… Όμως για να πάει ο Κύριος στην ανάσταση, πέρασε από τον σταυρό, πέρασε από τον θάνατο, πέρασε μέσα από τη φρίκη της αμαρτίας, μέσα από τη συνέπεια της αμαρτίας, που είναι ο θάνατος. Αναστήθηκε ο Κύριος και κατήργησε και τον θάνατο και την αμαρτία. 

Γι’ αυτό, όποιος πιστεύει στον Χριστό… Αλλά «πιστεύω» όχι με την έννοια ότι αναγνωρίζω τον Χριστό και κάνω καμιά προσευχούλα· όχι. «Πιστεύω» με την έννοια ότι ενώνομαι με τον Χριστό, δίνω τη ζωή μου, την ψυχή μου, την ύπαρξή μου στον Χριστό, ανήκω στον Χριστό· με την έννοια ότι συμπεριφέρομαι έτσι, κινούμαι έτσι προς τον Χριστό, που ο Χριστός δεν δυσκολεύεται καθόλου από μένα –καθώς του έδωσα το θάρρος, αν επιτρέπεται να πω έτσι– και με παραλαμβάνει και με κάνει δικό του.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), Συνάξεις Τριωδίου Β’