Με τί θα φωτίσουμε τα παιδιά μας;

«Εγώ ειμί η οδός» (Ίωάν. 14,6),είπε ο Χριστός, και: «Συ αν ήτησας αυτόν, και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων» (Ίωάν. 4,10), και: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ίωάν. 8,12). Που θα πάμε τα παιδιά έξω από αυτήν την Οδό, παρά μόνο στην κατάρρευση; Με τί θα ποτίσουμε τις διψασμένες τους ψυχές; Με τη γήινη λάσπη, πού πίνουν και τα βόδια, ή με το ζωοφόρο ύδωρ; Με τί θα τα φωτίσουμε; Μόνο με τις απατηλές ακτίνες ή με το Φως Του;

Άλλα, λένε, τα θρησκευτικά δεν είναι για τη δική μας μοντέρνα εποχή. Δεν ξέρω, το μόνο πού βλέπω, είναι ότι και στη δική μας μοντέρνα εποχή κάλλιστοι άνθρωποι είναι εκείνοι πού κρατιούνται από την πίστη του Θεού και τον νόμο Του. Ούτε ξέρω ποια άλλη επιστήμη θα μπορούσε να αντικαταστήσει την επιστήμη του Χριστού στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας. Ιδού, δεν υπάρχει καμία άλλη επιστήμη για τον άνθρωπο, για το νόημα της ανθρώπινης ζωής και για το πώς πρέπει να είναι ο πραγματικός άνθρωπος, εκτός από τη θρησκευτική επιστήμη.

Κι έτσι, κανένας δεν μπορεί να τοποθετήσει άλλο θεμέλιο διαπαιδαγώγησης, ούτε στην εποχή μας ούτε χιλιάδες χρόνια υστέρα από μας, πέρα από Εκείνον, πού είναι το ζωντανό θεμέλιο, το όποιο τοποθέτησε ο Ίδιος, λέγοντας: «ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ίωάν. 15,5).

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνο η πίστη…»

Το φορτίο όλο το βαστάζει ο Θεός

Είναι μακαρία η ψυχή εκείνη η οποία θα φθάσει σ' αυτό το σημείο: να πεισθεί μέσα της ότι είναι ένα τίποτε, και ότι δεν περιμένει κανείς από αυτήν να λέει τη γνώμη της, να συμβουλεύει, να διδάσκει. Δεν περιμένει κανείς ούτε ο Θεός. Άλλο τώρα ότι, όταν ακριβώς έτσι πεισθεί κανείς, μπορεί ύστερα συνέχεια να συμβουλεύει, να διδάσκει, να λέει τη γνώμη του. Αλλά αυτό είναι εντελώς άλλη κατάσταση. Είναι κάτι που το κάνει ο Θεός δεν το κάνει πλέον ο άνθρωπος. Ακριβώς επειδή έχει αυτή την πεποίθηση μέσα του, ο Θεός τον χρησιμοποιεί και να δίνει συμβουλές και άλλο έργο να κάνει.

Ο άνθρωπος που έχει φθάσει σ' αυτή την κατάσταση και έχει όντως αυτή την πεποίθηση, έχει ειρήνη εσωτερική, συνεχή εσωτερική ειρήνη, και καθόλου δεν πιέζεται από όλα εκείνα από τα οποία όλοι οι άλλοι άνθρωποι πιέζονται. Οι άλλοι άνθρωποι, καθώς ακόμη δεν έχουν φθάσει σ' αυτή την κατάσταση, σηκώνουν αβάσταχτο φορτίο, και λέει κανείς πώς μπορούν, πώς τα καταφέρνουν. Γι' αυτό και αγκομαχούν. Αυτός δεν έχει κανένα φορτίο. Δεν υπάρχει γι' αυτόν κανένα φορτίο. Το φορτίο όλο το βαστάζει ο Θεός, και αυτόν τον χρησιμοποιεί μόνο ως όργανό του.

 

Ο ΠΑΤΗΡ ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ- (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Χριστός θα μεταποιήσει τα πάντα μέσα μας

-Να γίνομε γεμάτοι, έμπλεοι Αγίου Πνεύματος. Εδώ έγκειται η ουσία της πνευματικής ζωής. Αυτό είναι η τέχνη. Τέχνη τεχνών! Ας ανοίξουμε τα χέρια κι ας ριχθούμε στην αγκαλιά του Χριστού.

-Όταν έλθει ο Χριστός, κερδίσαμε το παν. Ο Χριστός θα μεταποιήσει τα πάντα μέσα μας. Θα φέρει την ειρήνη, τη χαρά, την ταπείνωση, την αγάπη, την προσευχή, την ανάταση. Η χάρις του Χριστού θα μας ανακαινίσει.

-Όταν είναι κανείς άδειος από τον Χριστό, τότε έρχονται χίλια δύο άλλα και τον γεμίζουν: ζήλειες, μίση, ανία, μελαγχολία, αντίδραση, κοσμικό φρόνημα, κοσμικές χαρές. Προσπαθήστε να γεμίσετε τη ψυχή σας με τον Χριστό, για να μην την έχετε άδεια.

 

Άγιος Πορφύριος, «Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι»,

Έκδοση Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά

Όσο αγαπάς τον εαυτό σου, τόσο ν' αγαπάς και τη γυναίκα σου

Όση αγάπη έχεις στον εαυτό σου, τόση αγάπη θέλει ο Θεός να έχεις και στην γυναίκα σου. Δεν βλέπεις, ότι και στο σώμα μας πολλές ατέλειες ή ελλείψεις έχουμε; Ο ένας έχει τα πόδια στραβά, ο άλλος τα χέρια παράλυτα, άλλος κάποιο μέλος άρρωστο κ.ο.κ. Και όμως, δεν το κακομεταχειρίζεται ούτε το κόβει· απεναντίας μάλιστα, το φροντίζει και το περιποιείται περισσότερο από όσο τα υγιή μέλη του και ο λόγος είναι ευνόητος.

Όσο αγαπάς λοιπόν τον εαυτό σου, τόσο ν' αγαπάς και τη γυναίκα σου. Όχι μόνο γιατί ο άνδρας και η γυναίκα έχουν την ίδια φύση, αλλά και για μια άλλη σπουδαιότερη αιτία: Γιατί δεν είναι πια δύο ξεχωριστά σώματα, αλλά ένα. Ο μεν άντρας είναι η κεφαλή, ενώ η γυναίκα είναι το σώμα.

 

Ιερός Χρυσόστομος

Ανώτερος όλων είναι ο μετανοών

Αυτός που συναισθάνεται τις αμαρτίες του, είναι ανώτερος από κείνον που ανασταίνει νεκρούς με την προσευχή του μέσα στον κόσμο. Αυτός που στενάζει μία ώρα για την ψυχή του, είναι ανώτερος από κείνον που ωφελεί όλο τον κόσμο με τη διδασκαλία του. Αυτός που αξιώθηκε να δει την πραγματική πνευματική του κατάσταση, είναι ανώτερος από κείνον που αξιώθηκε να δει Αγγέλους. Γιατί αυτός βλέπει με τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής, ενώ εκείνος, βλέπει με τους σωματικούς οφθαλμούς.

 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Ο πόνος, μονοπάτι για την αλήθεια

Συνήθως όταν όλα μας πάνε καλά, ξεχνάμε,γινόμαστε φίλαυτοι και σκληρόκαρδοι.Όσο έχουμε την υγεία μας,τα λεφτά μας,την εργασία μας,τα χαρούμενα παιδια μας γινόμαστε σιγά σιγά κι ανεπαίσθητα,ανάλγητοι στον πόνο του άλλου κι ανήμποροι να δούμε πέρα απ'τα τείχη του κάστρου που έχουμε χτίσει για να στεγάσουν τον εγωισμό μας.

Ο χορτάτος, ο ψευδώς γεμάτος, ο κορεσμένος άνθρωπος, αυτός που αισθάνεται αυτάρκης, αυτός που νιώθει παντοδύναμος και πιστεύει πως μπορεί να ορίζει τα πάντα στη ζωή του,χάνει τις ευκαιρίες συνάντησης με το νέο,το καινούριο.Με αυτή του την στάση κλείνει τις πόρτες στην έκπληξη,στο αναπάντεχο,στο απίστευτο που είναι τελικά το πιο αληθινό.

Μόνο όταν ραγίσουν οι βεβαιότητες, όταν σωριαστούν κάτω με κρότο τα κίβδηλα όνειρά μας, μπορούμε να ελπίζουμε σε κάποιον Άλλο έξω από εμάς. Στον βουβό πόνο,στην αρρώστια που απειλεί ευθέως με τον αφανισμό και τον θανατο,στα συντρίμια της ζωής μας,στα κρύα βράδια της βραχνιασμένης κραυγής μας, κάτι μυστικά υφαίνεται στη ψυχή μας. Μονάχα ο, από μέρες, πεινασμένος, ο βαριά πληγωμένος, των ονείρων ο ναυαγισμένος, ο από τον κόσμο, σταυρωμένος, μπορεί με ελπίδα και πίστη ν'αγγίξει ότι η λογική απορρίπτει.

Λένε πως στις μέρες μας,ο πόνος επισκέπτεται πιο συχνά τον κόσμο γιατί οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να προσεύχονται. Έχουν λησμονήσει να μιλάνε στον Θεό Δημιουργόκαι με τον πόνο ξεπληρώνουνε την αποστασία τους. Έτσι ο πόνος γίνεται μονοπάτι και δρόμος για την αλήθεια, για το φως, για τον ουρανό. Ο πόνος είναι τελικά που γίνεται προσευχή και το δάκρυ μας, ελπίδα.

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 22/2/19

Μόνον όταν μας φωτίσει το φως του Χριστού

Μόνον όταν μας φωτίσει το φως του Χριστού μπορούμε να βλέπουμε τις αμαρτίες μας. Με την προσευχή η καρδιά αρχίζει σιγά‐σιγά να συλλαμβάνει τις επιδράσεις των πνευμάτων που γεμίζουν τον κόσμο. Αντί να προοδεύουμε, βλέπουμε με ολοένα και μεγαλύτερη οξύτητα τα πάθη που μας κατέχουν. Κατά παράδοξο τρόπο, το αίσθημα αυτό της μη προόδου είναι πρόοδος. Έστω και αν δεν έχουμε δει ακόμη το άκτιστο Φως του Θεού, μέσω αυτού βλέπουμε τις αμαρτίες μας.

 

Αρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ, ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Ο Θεός συχνά επεμβαίνει ακριβώς την τελευταία στιγμούλα

Ανθρωπίνως θα κάνεις ότι χρειάζεται για την κάθε περίπτωση. Από εκεί και πέρα όμως να είσαι δοσμένος στον Θεό και να πιστεύεις ακράδαντα ότι ο Θεός θα μας πει και θα μας δώσει αυτό που χρειάζεται, θα κάνει αυτό που χρειάζεται την κάθεμιά στιγμή. Και μπορεί αυτή η στιγμή να είναι το τελευταίο χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Ο Θεός συχνά επεμβαίνει ακριβώς την τελευταία στιγμούλα.

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος, Ο Χριστός κυβερνάει τον κόσμο,Ιερ. Γυν. Ησυχαστήριον «Το Γενέσιον της Θεοτόκου»

Οἱ «σωτῆρες» μας δὲν ξέρουν ὅτι τὰ δικά μας χώματα εἶναι ζωντανά

Οἱ «σωτῆρες» μας δὲν ξέρουν ὅτι

γιὰ μᾶς τὸ χῶμα ἔχει φωνή.

Γιὰ μᾶς τὸ χῶμα ἔχει ψυχή…

Μιλάει…

Κλαίει…

 

Ἐξιστορεῖ τὴν ἀληθινή μας ἱστορία

Ἐξιστορεῖ πῶς γίναν τὰ βουνὰ

καὶ πῶς μεῖναν ἀδούλωτα.

Μὲ πόσα δάκρυα

καὶ μὲ πόσα αἵματα!

 

Οἱ «σωτῆρες» μας δὲν ξέρουν ὅτι

τὰ δικά μας χώματα εἶναι ζωντανά.

Φυλᾶνε κατακόμβες,

κρησφύγετα,

κρυφὰ σχολειά,

τόπους λατρείας,

βημόθυρα,

θεμέλιους λίθους ναῶν,

ἀνώνυμους ἥρωες,

ἀνώνυμους μάρτυρες,

ἅγια σώματα ποὺ μυροβλύζουν,

ἅγια λείψανα ποὺ θεραπεύουν.

Ἐμεῖς δὲν τὰ λέμε χώματα αὐτά.

Τὰ λέμε Προζύμι!

 

Ἡ ζωή μας κάτω ἀπ᾽ τὸ χῶμα!

 

Ποὺ σοῦ ἐνεργοποιεῖ ὅλο τὸ φύραμα.

Ποὺ σοῦ εὐωδιάζει ὅλο τὸ φύραμα.

Ποὺ σοῦ τὸ ἁγιάζει.

Ποὺ ἀπὸ κεῖ τρῶνε καὶ θὰ τρῶνε οἱ ἐπερχόμενες γενιὲς

καὶ θὰ ἀθανατίζονται:

θὰ ξέρουν δηλαδὴ

ὅτι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἦρθαν

καὶ στὸν Θεὸ πηγαίνουν

καὶ τὸν Θεὸ μόνο προσκυνοῦν.

 

Από το βιβλίο «Σὲ καιροὺς χαλεπούς, Μαρία Μουρζᾶ»

Για τις δύσκολες στιγμές

Να μη χάσεις την πίστη σου ποτέ.

Να μη δειλιάσεις ποτέ.

Να μη λυγίσεις ποτέ.

 

Πίσω από κάθε νύχτα, έρχεται ημέρα.

Πίσω από κάθε δάκρυ , ένα χαμόγελο.

 Πίσω από κάθε βουνό, μια πεδιάδα.

 Πίσω από τη θύελλα, η γαλήνη.

 

Μετά από τη σταύρωση, η ανάσταση!

 

Αλιευμένο από το διαδίκτυο

Να συμπεριφέρεσαι σαν μαθητής και όχι σαν δάσκαλος

-Όπου κι αν πας να θεωρείς τον εαυτό σου ξένο. Έτσι θα προσέξεις και δεν θα βλάψεις τους άλλους. Σε κάθε περίπτωση, να κάνεις πως δεν γνωρίζεις τίποτε, για να μη σε κυριέψει ο εγωισμός. Κι αν ακόμη σε κατηγορήσουν, εσύ να τους συγχωρείς και να μην κρατάς κακία μέσα σου. Να πιστέψεις ότι για κάθε πράγμα έχεις ανάγκη να σε διδάξουν και όχι να διδάξεις εσύ τους άλλους.

-Ποτέ να μην υποδείξεις κάτι στον άλλο, αν δεν το έζησες προηγουμένως εσύ στην ίδια σου τη ζωή. Να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι σαν μαθητής και όχι σαν δάσκαλος. Να κατακρίνεις τον εαυτό σου και να παίρνεις την τελευταία θέση. Να είσαι τίμιος και να εμπνέεις σεβασμό στους άλλους. Κι αν είναι αναγκαίο να διδάξεις, αυτό να το κάνεις με ταπείνωση, για να ωφελήσεις τους ακροατές σου.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Το πρώτο καθήκον του αγίου

Είμαστε τόσο αδύναμοι εμείς που μισούμε εκεί που υπάρχει λόγος να μισούμε- Θεέ, δώσε μας την  ταπείνωση ν΄αγαπάμε εκείνους που θα έπρεπε σύμφωνα με τα εγκόσμια κριτήρια, να μισούμε. Η αγάπη για τον αξιομίσητο είναι ίσως το πρώτο καθήκον του αγίου.

 

από το βιβλίο  “π. Σεραφείμ Ρόουζ, Η ζωή και τα έργα του. Τόμος Ά”

Οι σχέσεις με τους συγγενείς και τους φίλους

-Γέροντα, κάποια κυρία ρώτησε τί να κάνη με δυο ξαδέλφες της που ζουν για χρόνια παρασιτικά εις βάρος της.

-Τί θέλει; να κάνουμε τώρα καινούργιο Ευαγγέλιο; Από αυτήν ζητάει ο Θεός να τις βοηθάη και Εκείνος θα κάνη ό,τι συμφέρει στην ψυχή τους.

-Γέροντα, όταν ανάμεσα σε συγγενείς δημιουργηθή μια παρεξήγηση, πρέπει να τους πη κανείς κάτι, για να τους βοηθήση;

-Ναί, πρέπει να πη κάτι με τρόπο, γιατί, αν σιωπήση, ίσως κάνη κακό. Αν τον παρεξηγήσουν, να πάη ξανά και να τους πή: «να με συγχωρήσετε που σας στενοχώρησα», και στο εξής να τους αφήση και να προσεύχεται γι’ αυτούς.

Όποιος θέλει να ζήσει ειρηνικά, πρέπει να προσέξη ιδιαίτερα τις σχέσεις του με συγγενείς και φίλους.

Να μην ξεγελιέται από την ευγένεια που ίσως συναντά.

Η κοσμική ευγένεια μπορεί να κάνη πολύ κακό, γιατί έχει υποκρισία. Η εξωτερική συμπεριφορά μπορεί να παρουσιάζη. έναν τέλειο άγιο, αλλά, όταν αποκαλυφθή ο εσωτερικός του κόσμος, να είναι τελείως το αντίθετο.

 

Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος"

Πηγή

Όσο υπαρχει χρόνος

                                 

Μετά την τραγωδία κι όταν περάσει λίγο ο καιρός

το ξέρεις πως πάλι θα ξεχαστούμε,

πάλι θα ξεχάσουμε.

 

Θα γυρίσουμε ξανά στα ίδια.

Στα ίδια λάθη, στα ίδια πάθη.

Στην σκληρότητα και την αναλγησία,

τον εγωισμό και την υποκρισία.

 

Μέχρι να έρθει η επόμενη μπόρα.

Μέχρι να στάξει το επόμενο δάκρυ.

Μέχρι να ματώσει η ψυχή απ' άκρη σ' άκρη.

 

Η λήθη, η λησμονιά, σαν κατάρα μας κρατά

δεμένους σ' ένα τέλμα δίχως φως κι ελπίδα.

 

Όσο υπάρχει χρόνος ας αλλάξουμε πορεία,

γιατί πήραμε τη ζωή μας λάθος.

Πλανηθήκαμε και βαδίζουμε

στον κατήφορο που οδηγεί σε βαθύ γκρεμό.

 

Όσο υπάρχει χρόνος ας αλλάξουμε,

την ψυχή μας ας κοιτάξουμε.

 

Μετάνοια.

Αυτό χρειάζεται.

Αλλαγή του νου, αλλαγή ζωής.

 

Επιστροφή στην αυλή του Θεού.

Έμπρακτα,αθόρυβα και ταπεινά.

 

Σπείραμε αμαρτία και αυτή μας γέννησε το θάνατο.

Ας σπείρουμε μετάνοια

για να θερίσουμε ζωή αληθινή.

Ζωή θεάρεστη, ζωή Χριστού.

 

Από σήμερα, από τώρα,

από αυτή τη στιγμή.

 

Όσο υπάρχει χρόνος...

 

Αλέξης Αλεξάνδρου 28/7/18

Όταν Τον γνωρίσει…

Ἡ ψυχὴ ζεῖ πολὺ στὴ γῆ καὶ ἀγαπᾶ τὰ γήινα κάλλη. Ἀγαπᾶ τὸν οὐρανὸ καὶ τὸν ἥλιο,ἀγαπᾶ τοὺς ὄμορφους κήπους,τὴ θάλασσα καὶ τὰ ποτάμια, τὰ δάση καὶ τὰ λειβάδια. Ἀγαπᾶ, ἀκόμη, καὶ τὴ μουσικὴ ἡ ψυχὴ, Κι ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπίγεια τὴν εὐφραίνουν.

Ὅταν ὅμως γνωρίσει τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ, τότε δὲν θέλει πιὰ νὰ βλέπει τὰ ἐπίγεια.

 

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Τί θέλετε πιο πολύ: τη συμπάθεια του κόσμου ή την επιστροφή κοντά στο Θεό;

-Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα (από το πώς μιλάς) και, επίσης, από το πόσο εξαρτάσαι από τα πάθη σου.

 

-Να αγαπάς τη γυναίκα σου πιό πολύ απ’ τον εαυτό σου. Με έργα, όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα, γιατί καμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη. Επίσης, να προσέχετε, γιατί μερικοί γονείς χαϊδεύουν πολύ τα παιδιά τους και τους κάνουν όλα τα χατίρια. Και όταν χαϊδεύεις πολύ το παιδί, θα γίνει εγωιστής και θα πάρει στραβό δρόμο.

 

Πολλοί γονείς φροντίζουν περισσότερο να δώσουν υλικά πράγματα στα παιδιά τους. Αυτό είναι λάθος. Το σώμα έχει πολλές υλικές επιθυμίες, αλλά σύντομη ζωή. Η ψυχή έχει συνέχεια, άλλη πορεία. Η ψυχή δεν καταλήγει στο χώμα, άλλα στο Θεό. Όλοι σήμερα ασχολούνται με το σώμα τους, όχι με τις ανάγκες της ψυχής τους.

 

-Ποιες είναι οι ανάγκες της ψυχής;

-Να, πώς να στο πω; Οι ανάγκες της ψυχής είναι διαφορετικές. Και οι χαρές της ψυχής είναι αλλιώτικες από τις χαρές του σώματος. Το σώμα εύκολα το βολεύεις, τη ψυχή όχι. Αν έχεις λεφτά και μπεις σε ένα μεγάλο μαγαζί, το σώμα βολεύτηκε. Αλλά τί μπορείς να βρεις σε ένα, πώς τα λένε αυτά τα μεγάλα μαγαζιά, ναι, σουπερ μάρκετ, για τη ψυχή σου;

 

Η ψυχή χρειάζεται άλλα πράγματα. Η ψυχή έχει ανάγκη από ειρήνη, ησυχία, επικοινωνία με το Θεό. Για να συντηρηθεί το σώμα, χρειάζονται αργύρια και επιούσιος άρτος. Η ψυχή για να συντηρηθεί χρειάζεται θεία τάλαντα, τον επουράνιο Άρτο».

 

Από το βιβλίο «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»

 

 

Πηγη: yiorgosthalassis

Μιλήστε μόνο οταν στην καρδιά επικρατεί ειρήνη

Μιλήστε, μόνον εφόσον πρώτα βεβαιωθήκατε ότι στην καρδιά σας επικρατεί ειρήνη, πραότητα, ταπεινοφροσύνη.

Μη μιλάτε ποτέ όταν η καρδιά αισθάνεται χαιρεκακία, μοχθηρία, υπερηφάνεια, φθόνο.

 

Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Όποιος είναι θλιμμένος δεν μπορεί να προοδεύει πνευματικά.

 

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

 

από το βιβλίο ”Γέρων Θαδδαίος, ένας πνευματικός της εποχής μας”

Να μην ελπίζουμε στους ανθρώπους,αλλά μόνο στον Θεό

Τι είναι ταπεινοφροσύνη π.Παϊσιε;τον ρώτησαν κάποιοι μαθητές του.

 -Η ταπεινοφροσύνη είναι όταν η διάνοιά μας μάς λέει πως είμαστε πιο αμαρτωλοί απ'όλους τους ανθρώπους και ανάξιοι του ελέους του Θεού.Όταν κακολογούμε  τον εαυτό μας αυτό δεν σημαίνει πως έχουμε ταπείνωση,αλλά έχουμε ταπείνωση αληθινή όταν ο άλλος μας κακολογεί και μας δυσφημεί δημόσια και εμείς υπομένουμε και λέμε:«Ο Θεός επέτρεψε στον αδελφό να με κακολογήσει για τις αμαρτίες μου»

 Να τα δεχόμαστε όλα λοιπόν σαν να είναι θέλημα Θεού.Όταν κάποιος.σε κακολογεί ο Θεός του επιτρέπει να σε κακολογήσει.

Όταν κάποιος παίρνει κάποιο πράγμα δικό σου,ο Θεός το επιτρέπει για να σε κάνει καλόγερο.

Όταν σε μετακινεί από το ένα μέρος στο άλλο ο ανώτερός σου,ο Θεός σου αλλάζει μέρος,για να αλλάξεις και εσύ την συνήθειά σου.Αυτή είναι ταπείνωση.

Αντίθετα,υπερηφάνια υπάρχει όταν πιστεύεις στον εαυτό σου,στο μυαλό σου και στις δυνάμεις σου:Όταν νομίζεις πως είσαι πιο ικανός από τον άλλον,πιο καλός από τον άλλον,πιο όμορφος από τον άλλον και πιο ευάρεστος στον Θεό απ'ότι ο δίπλα σου.Τότε σε έχει καταλάβει το βδελυρό αμάρτημα της υπερηφάνιας,από το οποίο ο Θεός να φυλάει.

Να ταπεινωθούμε αδελφοί,επειδή ο υπερήφανος δεν μπορεί να σωθεί.Να κλάψουμε για τις αμαρτίες μας εδώ κάτω,για να χαιρόμαστε στην αιωνιότητα.

 Να μην ελπίζουμε στους ανθρώπους,αλλά μόνο στον Θεό.Ο άνθρωπος αλλάζει.Σήμερα σου δίνει,αύριο σου ζητάει.Σήμερα σε εγκωμιάζει,αύριο σε κακολογεί.Να έχουμε την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού και  δεν θα λαθέψουμε.Να δώσει ο Θεός όπως να προοδεύσετε πνευματικά εν αγάπη και ταπείνωση,για να σώσετε τις ψυχές σας και να ωφελήσετε και τους άλλους,καλώντας τους κοντά στον Χριστό.

Γέροντας Παϊσιος της Σίχλας

Πηγή: proskynitis

Το ζητούμενο είναι να βάλουμε τη ζωή μας στον Χριστό

Δεν φοβάται ο διάβολος να πας να προσκυνήσεις τον Άγιο, να ανάψεις κερί, να λειτουργηθείς και να κοινωνήσεις.

Θα σε αφήσει να τα κάνεις, διότι δεν θα ωφεληθείς απ’ αυτά, εφόσον δεν άφησες την αμαρτία και δεν μετανόησες.

Πολλοί γύρισαν στον Χριστό, χωρίς να διώξουν τίποτα από τα παλιά. Απλά πρόσθεσαν τον Χριστό στη ζωή τους και νομίζουν ότι έγιναν Χριστιανοί… Τί σόΐ μετάνοια είναι αυτή;

Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι να βάλουμε τον Χριστό στη ζωή μας, αλλά να βάλουμε τη ζωή μας στον Χριστό.

Και όταν δει ο σατανάς, ότι του ξεφεύγεις και σε χάνει, θα καλέσει πολλούς σατανάδες, προκειμένου να σε εμποδίσει να μετανοήσεις. Βέβαια ταυτόχρονα ο Χριστός, σου δίδει τη Χάρη Του, ώστε να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στα εμπόδια αυτά.

Ρωτήστε αυτούς που επέστρεψαν στο Χριστό και θα με δικαιώσουν γι’ αυτό που σας λέω τώρα. Θα σας πουν, πως τους πολέμησε ο σατανάς, μέχρι να το καταλάβουν και να σταθεροποίησουν μια κατάσταση μετανοίας…

 

Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου

Η φρόνηση είναι φως, το οποίο οδηγεί στον Θεό

Η πίστη στον ένα Θεό, τον Μόνο, Ζώντα και Αληθινό είναι η πίστη των ταπεινών και συνετών. Δεν είναι η πίστη των υπερηφάνων, τους οποίους η έπαρση καθιστά ασύνετους, ώστε να λατρεύουν τον εαυτό τους ή κάποιο κτίσμα παρά τον Κτίσαντα.

Όσο ταπεινός είναι ο άνθρωπος, άλλο τόσο είναι και συνετός· όσο υπερήφανος, άλλο τόσο ασύνετος. Στους ταπεινούς δίνει ο Θεός την φρόνηση για να γνωρίζουν και να κατανοούν, ενώ αντιτάσσεται στους υπερήφανους. Όσο οι ταπεινοί ταπεινώνονται ενώπιον του Κυρίου, τόσο περισσότερο Εκείνος τους πλουτίζει με φρόνηση. Η φρόνηση είναι φως, το οποίο οδηγεί στον Θεό, στον Μόνο, Ζώντα και Αληθινό.

 

Μακάριοι εκείνοι, οι οποίοι έχουν σύνεση και μπορούν να δουν την παροδικότητα του κόσμου τούτου και τη μηδαμινότητα του ανθρώπου. Μακάριοι εκείνοι, οι οποίοι νιώθουν ελάχιστοι και τιποτένιοι, γιατί ο Θεός θα τους ανυψώσει μέχρι την ύψιστη γνώση, τη γνώση της ύπαρξης και του μεγαλείου του Υψίστου Θεού.

 

 

Αγιος Νικολαος Βελιμίροβιτς , επισκόπος Αχρίδος

Εκείνο που κάνει άγιο τον άνθρωπο είναι η αγάπη, η λατρεία προς τον Χριστό

Οι «πειράζοντες» τον Θεόν είναι όσοι αμφιβάλλουν, διστάζουν ή και χειρότερα ακόμη, ανθίστανται στην παντοδυναμία Του και πανσοφία Του.

Δεν πρέπει η ψυχή μας ν’ αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε έτσι αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά;». … Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο, δημιουργούν αυτά που λέει ο κόσμος «κόμπλεξ»· παραδείγματος χάριν, «γιατί να είμαι πολύ ψηλός;» ή και το αντίθετο «πολύ κοντός;». Αυτό δεν φεύγει από μέσα.Και προσεύχεται κανείς και κάνει αγρυπνίες, αλλά γίνεται το αντίθετο. Και υποφέρει κι αγανακτεί χωρίς αποτέλεσμα.Ενώ με το Χριστό, με την χάρι φεύγουν όλα.

Υπάρχει αυτό το «κάτι» στο βάθος, δηλαδή το «γιατί», αλλ’ η χάρις του Θεού επισκιάζει τον άνθρωπο κι ενώ η ρίζα είναι το κόμπλεξ, εκεί πάνω φυτρώνει τριανταφυλλιά με ωραία τριαντάφυλλα κι όσο ποτίζεται με την πίστη με την αγάπη με την υπομονή με την ταπείνωση τόσο παύει να έχει δύναμη το κακό παύει να υπάρχει δηλαδή δεν εξαφανίζεται αλλά μαραίνεται.

Όσο δεν ποτίζεται η τριανταφυλλιά τόσο μαραίνεται, ξηραίνεται, χάνεται κι αμέσως ξεπετάγεται το αγκάθι. Δεν είναι, όμως μόνο η αντίδραση και τα «γιατί», που δείχνουν ότι εκπειράζομε τον Θεόν. Εκπειράζομε τον Θεό, όταν ζητούμε κάτι από Εκείνον, αλλά η ζωή μας είναι μακράν του Θεού. Τον εκπειράζομε όταν ζητούμε κάτι αλλά η ζωή μας δεν είναι σύμφωνη με το θέλημά Του –πράγματα, δηλαδή ενάντια στον Θεό· άγχος αγωνία απ’ το ένα μέρος κι απ’ το άλλο παρακαλούμε.

Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Άστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι αυτό θα σας σώσει. Εκείνο που κάνει άγιο τον άνθρωπο είναι η αγάπη, η λατρεία προς τον Χριστό η οποία δεν μπορεί να εκφρασθεί δεν μπορεί δεν μπορεί … Και προσπαθεί ο άνθρωπος να κάνει ασκήσεις, να κάνει τέτοια πράγματα και να καταπονεί τον εαυτό του για την αγάπη του Θεού.

Κανείς ασκητής δεν αγίασε χωρίς ασκήσεις. Κανείς δεν μπόρεσε ν’ ανέλθει στην πνευματικότητα χωρίς ν’ ασκηθεί. Πρέπει να γίνονται ασκήσεις. Άσκηση είναι οι μετάνοιες, οι αγρυπνίες κ.λπ. αλλά όχι με βία. Όλα να γίνονται με χαρά. Δεν είναι οι μετάνοιες που θα κάνομε δεν είναι οι προσευχές είναι το δόσιμο, ο έρωτας για τον Χριστό για τα πνευματικά.

 

Άγιος Πορφύριος, Από το βιβλίο - Βίος και Λόγοι

 

Έρχονται δύσκολα χρόνια

Ο Θεός επιτρέπει να γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες... Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν. Εγώ χαίρομαι που απειλούν μερικοί να με ξεκάνουν, επειδή μιλώ και τους χαλώ τα σχέδια.

Όταν αργά το βράδυ ακούω στο Καλύβι να πηδούν μέσα από τον φράχτη, χτυπάει γλυκά η καρδιά μου. Αλλά όταν φωνάζουν: «Ήρθε τηλεγράφημα, να κάνης προσευχή για τον τάδε άρρωστο», λέω: «Αυτό ήταν; Πάει και αυτή η ευκαιρία!...» Όχι ότι βαρέθηκα την ζωή μου, αλλά το χαίρομαι. Να χαιρώμαστε που μας δίνεται αυτή η ευκαιρία σήμερα. Είναι πολύ μεγάλος μισθός.

 

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Με Πόνο και Αγάπη»

Η πίστη στην αθανασία πηγάζει από τη βιωματική γνώση

Να σας φυλάγει ο Θεός, όλους … Η χαρά της Αναστάσεως να μην σας εγκταλείπει ποτέ!

Χωρίς την Ανάσταση των νεκρών, όλα όσα συμβαίνουν στη γη, στον ανθρώπινο κόσμο, χάνουν το νόημά τους. Αν ο άνθρωπος «πεθαίνει», με την έννοια ότι «επιστρέφει στο μηδέν», όπως ήταν πριν από την εμφάνισή του στον κόσμο, τότε προς τι και για ποιόν λόγο γίνονται όλα;

Βεβαίως δεν είναι εξαιτίας του παραλόγου που περικλείεται στον θάνατο του ανθρώπου, που αποκομίζουμε την πίστη για την αθανασία, αλλά και εξαιτίας της πραγματικής βιωματικής γνώσεως. Με την έννοια αυτή, πλήρως επιστημονική, πηγάζει όχι μόνο η πίστη μας, αλλά και η πρόγευση της αιωνιότητας στην πείρα που μας έχει δοθεί.

 

Αρχιμανδρίτου Σωφρόνιος Σαχάρωφ, από το βιβλίο  «Γράμματα από τη Ρωσία»

Σε τέτοιους καιρούς καλύτερα να σιωπούμε

Στην εποχή μας είναι καλύτερα να στερηθούμε τη χαρά της καρδιακής και ανοικτής συνομιλίας, παρά ν’ αποκομίσουμε δυσάρεστα.

Καταλαβαίνεις ότι τώρα ο κόσμος όχι μόνο «εν τω πονηρώ κείται», αλλά «καταπνίγεται», και οι άνθρωποι παντού παραφρόνησαν. Παραφρόνησαν από τον φόβο των επερχομένων στη γη συμφορών, όπως λέει η Γραφή.

Σε τέτοιους καιρούς καλύτερα να σιωπούμε εμείς που δεν έχουμε τη διάθεση να λύσουμε κανένα πρόβλημα με την οδό της βίας. Και ο αιώνας μας είναι αιώνας ασκήσεως πρωτοφανούς βίας στη συνείδηση των ανθρώπων. Στην εποχή μας παραβιάζονται όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου, αν και εμείς ακούμε μόνο τους πληθωρικούς λόγους για την υπεράσπιση του ανθρώπου και των δικαιωμάτων του.

 

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ (1896 - 1993)

 

11 Ιουλίου τιμάται η μνήμη του