Τα κρίματα του Θεού

Ο αββάς Αντώνιος, κάποια φορά, βυθίζοντας βαθιά τη σκέψη του, ζήτησε να μάθει τα κρίματα του Θεού:

«Κύριε, είπε, πώς μερικοί ζουν λίγα χρόνια και πεθαίνουν, ενώ άλλοι φτάνουν στα βαθιά γεράματα; Γιατί κάποιοι ζουν μέσα στη φτώχεια και άλλοι πλουτίζουν; Και πώς συμβαίνει άδικοι να πλουτίζουν και δίκαιοι άνθρωποι να είναι φτωχοί;»

Άκουσε τότε μια φωνή να του λέει:

«Αντώνιε, τον εαυτό σου πρόσεχε! Αυτά είναι κρίματα Θεού και δεν σου συμφέρει να τα μάθεις».

 

Απόσπασμα από το Γεροντικόν

Το θαύμα των Τριών Ιεραρχών στην Ρουμανία

Διηγείται ο π. Ιουστίνος Πίρβου:

Με τον πατέρα Ιλίε Λακατούσου (1909-1983) μείναμε μαζί τέσσερα χρόνια στην Περιπράβα στο Δέλτα. Διακρίθηκε γενικά για την εσωτερική του δύναμη και για τη σιωπή του. Σπάνια τον άκουγες να μιλάει και όταν το έκανε είχε κάτι σημαντικό να πει. Τις πιο πολλές φορές μας προέτρεπε να προσευχόμαστε όταν βρισκόμασταν σε κίνδυνο. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο έχω να πω ότι ήταν πραγματικά ταπεινός. Ποτέ δεν ήθελε να βγει στην επιφάνεια, προσπαθούσε να περάσει απαρατήρητος.

Θυμάμαι ένα θαυμαστό γεγονός που έλαβε μέρος στο Δέλτα (του Δούναβη), όπου ο πατέρας Ηλίας έπαιξε έναν ρόλο πολύ σημαντικό.

Στις 30 Ιανουαρίου μας έστειλαν στο κανάλι να κόψουμε τύφη (υδρόβιο φυτό). Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Σίγουρος θάνατος. Ήμασταν επιπλέον τρομαγμένοι από το γεγονός ότι οι φύλακες είχαν μαζί τους τέσσερα πολυβόλα. Ίσως ήθελαν να μας εκτελέσουν, πιστεύοντας ότι θα αρνηθούμε να εκτελέσουμε τη διαταγή. Ήταν ένα άνοιγμα εκεί στο νερό γύρω στα σαράντα εκτάρια και η τύφη ήταν πέρα βαθιά. Όλοι αρχίσαμε να λέμε μεταξύ μας ότι δεν πρόκειται να μπούμε. Μας διέταξαν να μπούμε και να βγάλουμε δύο δέσμες.

Για ποιόν το κάναμε εμείς αυτό; Ήταν κάτι άσκοπο. Πώς να μπεις στο νερό; Αν πατήσεις στο βάλτο ποιος θα σε βγάλει; Διστάσαμε στην αρχή.

Τότε ο πατέρας Ιλίε αποφασιστικά μας ενθάρρυνε και μας είπε: «Μπείτε, επειδή αυτοί κάνουν κακές σκέψεις. Θα μας πυροβολήσουν. Μπείτε και η Παναγία και οι Τρεις Ιεράρχες θα μας βγάλουν σώους και αβλαβείς».

Μπήκαμε. Το νερό μας έφτανε μέχρι το πηγούνι. Δουλεύαμε σαν να είμαστε στην ξηρά. Σ’ άλλους το νερό έφτανε μέχρι το λαιμό, σ’ άλλους στο στήθος σ’ άλλους στη μέση, όπως πέτυχε ο καθένας. Μείναμε τρεις ώρες στο νερό και βγάλαμε ό,τι μας ζήτησαν όμορφα, περιποιημένα και στο ίδιο μέγεθος.

Η θερμοκρασία ήταν -30 και ο πάγος είχε πάχος 20-20 εκατοστά. Κάτω από τον πάγο φαίνονταν τα κίτρινα ανθισμένα νούφαρα.

Μεγάλο θαύμα έγινε εκείνη την ημέρα. Το πρωί είχε ομίχλη, ήταν ο ουρανός συννεφιασμένος και το κρύο σου τρυπούσε τα κόκκαλα. Ξαφνικά βγήκε ήλιος. Άρχισε να κάνει μια ζέστη που εκπλήσσονταν και οι φύλακες. Βγάλαμε τα ρούχα μας για να στεγνώσουν σαν να τα έβαζες στην πιο ζεστή σόμπα, έτσι όπως έβγαιναν οι ατμοί. Ντυθήκαμε και γυρίσαμε στη φυλακή.

Έτσι η Παναγία και οι Τρεις Ιεράρχες ήταν μαζί μας και μας βοήθησαν εκείνη την παγωμένη τριακοστή ημέρα του Ιανουαρίου. Κανένας δεν αρρώστησε. Χάρη στις προσευχές του πατέρα Ιλίε, αλλιώς όλοι θα ήμασταν νεκροί.

Πηγή: Από το βιβλίο ”Viata parintelui Iustin Pirvu”

https://iconandlight.wordpress.com

Να καταλάβουμε το πνεύμα του Χριστού

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

 

Εάν αρχίζεις να έχεις μια κάποια καλή σχέση με τον Κύριο, εάν ο Κύριος αρχίζει πλέον να σε υπολογίζει, με την έννοια ότι σε βρίσκει σοβαρό κι ότι θέλεις πραγματικά να σωθείς ό,τι κι αν σου στοιχίσει, διαπιστώνεις στην καθημερινή πραγματικότητα το εξής: την ώρα ακριβώς που υπάρχει κίνδυνος να επαρθείς, χωρίς να το καταλάβεις, κάτι επιτρέπει ο Θεός και σε φρενάρει. Την ώρα που από το άλλο μέρος, ως άνθρωπος αδύναμος, χωρίς να το καταλάβεις, πας να ξεφύγεις, κάτι επιτρέπει ο Θεός και σε φρενάρει, κάτι επιτρέπει ο Θεός και σε προλαβαίνει, κάτι επιτρέπει ο Θεός και ακόμη πιο πολύ ταπεινώνεσαι, ακόμη πιο πολύ συνειδητοποιείς την αμαρτία και όλα τα καταστροφικά στοιχεία που έχεις μέσα σου, και τα οποία επέτρεψε ο Θεός να έχεις, για να δουλεύουν με την έννοια αυτή: να σε βοηθούν να είσαι ταπεινός, να μετανοείς, να εμπιστεύεσαι στον Θεό, να μην παίρνεις θάρρος και θέλεις να απομακρυνθείς και θέλεις να ξεμακρύνεις και χαθείς.

Όχι ότι μας αναγκάζει ο Θεός. Και απόδειξη ότι, όσοι δεν θέλουν, δεν υποχρεώνονται. Παραδίνονται στον εαυτό τους, συμβουλεύονται τον εαυτό τους, ακολουθούν τον εαυτό τους, ακολουθούν τις αδυναμίες τους, ζουν σύμφωνα με τις αδυναμίες τους, άλλος έτσι, άλλος αλλιώς. Ναι, δεν υποχρεώνεται κανένας. Αλλά εκείνος όμως ο οποίος θα θελήσει να σωθεί, τα έχει όλα έτοιμα· όλα. Και όλα γύρω σου και τα πιο άσχημα πράγματα, για τα οποία εμείς μερικές φορές προβληματιζόμαστε τι θα γίνει, τα οικονομεί έτσι ο Θεός, ώστε καθένα με τον τρόπο του να συντελέσει για τη σωτηρία της ψυχής σου. Αλλά κι εκείνα που έχεις μέσα σου, και για τα οποία ίσως θα λες: «Γιατί να έχω αυτή την αδυναμία ή την άλλη αδυναμία, γιατί να έχω αυτό το πάθος ή το άλλο πάθος, ή γιατί να είναι τα δικά μου γονίδια έτσι, ενώ του άλλου είναι αλλιώς», κι εκείνα είναι ό,τι χρειάζεται.

Ο Θεός βέβαια τα ξέρει αυτά. Εμείς όμως μπορούμε άνετα να πούμε, πρώτα πιστεύοντας κι έπειτα καθώς το βλέπουμε στην πράξη, ότι ο Θεός τα έχει οικονομήσει και τα γύρω μας, αυτά που είναι έξω από μας, αλλά κι εκείνα που είναι μέσα μας, έτσι που δεν γινόταν καλύτερα, έτσι που να είμαστε όντως στον δρόμο αυτό της σωτηρίας, να είμαστε όντως στον δρόμο αυτό που είναι η μετάνοια, η ταπείνωση, η εμπιστοσύνη στον Θεό, η αγάπη στον Θεό, που είναι η ελπίδα σ’ Αυτόν, που είναι το να χαιρόμαστε να είμαστε με τον Θεό. Όλα αυτά μας βοηθούν να βρισκόμαστε στον δρόμο της σωτηρίας.

 

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Το μυστήριο της σωτηρίας», Β’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2000, σελ. 141 (αποσπάσματα).

 

Πηγή

Πώς θά καταλαβαίνουμε, άν ό λόγος πού ακούμε είναι αυθεντικός καί Ορθόδοξος;

Πώς θά καταλαβαίνουμε, άγιε Γέροντα, άν ό λόγος πού ακούμε είναι αυθεντικός καί Ορθόδοξος;

“Θά καταλαβαίνετε τόν αυθεντικό ορθόδοξο λόγο, όταν αυτός διώκεται. Άν ακούτε λόγο πού σάς χαϊδεύει τά αυτιά καί κοιμίζει τή συνείδηση σας νά φεύγετε…”

 

π.Αθανάσιος Μυτιληναίος

 

Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη ο Κύριος τονίζει: ''Τα πρόβατά μου γνωρίζουν την φωνή μου''. Δες πως κατανοείται ο Θεός: Με το να ακούμε εμείς τις εντολές και με το να τηρούν τις εντολές αυτοί που τις ακούνε. Αυτό σημαίνει γνώση του Θεού: Η τήρηση των εντολών του Θεού.

 

Μέγας Βασίλειος

Tο βιβλίο του αββά Ισαάκ αξίζει ολόκληρη πατερική βιβλιοθήκη

 

«Τους Ασκητικούς Λόγους του αββά Ισαάκ τους είχε στο προσκέφαλό του και τους μελετούσε πάντοτε. Για μια περίοδο έξι ετών ήταν η μοναδική του πνευματική ανάγνωση. Έπαιρνε ένα στίχο και όλη την ημέρα τον επανέφερε συχνά στον νου του, τον μελετούσε βαθειά και πρακτικά, “όπως τα ζώα αναμηρυκάζουν την τροφή τους”, κατά την έκφρασή του. Μοίραζε ευλογία ένα απάνθισμα από τους λόγους του, για να παρακινήσει στη μελέτη τους. Πίστευε ότι «πολύ βοηθά η μελέτη στα Ασκητικά του αββά Ισαάκ, διότι και το βαθύτερο νόημα της ζωής δίνει να καταλάβει κανείς και κάθε είδους μικρό η μεγάλο κόμπλεξ και εάν έχει ο άνθρωπος που πιστεύει στον θεό, τον βοηθάει για να το διώξει. Η ολίγη μελέτη στον αββά Ισαάκ αλλοιώνει την ψυχή με τις πολλές της βιταμίνες».

Συνιστούσε και στους λαϊκούς να τον διαβάζουν, αλλά λίγο-λίγο, για να τον αφομοιώνουν. Έλεγε ότι το βιβλίο του αββά Ισαάκ αξίζει ολόκληρη πατερική βιβλιοθήκη. Στο βιβλίο που διάβαζε, κάτω από την εικόνα του Αγίου που κρατά στο χέρι του ένα φτερό και γράφει, σημείωσε: «Αββά μου , δος μου την πένα σου, για να υπογραμμίσω ολόκληρο το βιβλίο σου». Αξίζει δηλαδή να υπογραμμιστεί ολόκληρο το κείμενο.

Όχι μόνο τον μελετούσε ο Γέροντας, αλλά και πολύ τον ευλαβείτο και ιδιαιτέρως τον τιμούσε ως άγιο. Πάνω στη μικρή Αγία Τράπεζα της “Παναγούδας” η μία από τις πέντε-έξι εικόνες που είχε ήταν του οσίου Ισαάκ. Από αγάπη και ευλάβεια προς αυτόν έδωσε το όνομά του σε κάποιον, όταν τον έκανε μεγαλόσχημο…».

Ο Άγιος Παΐσιος, ο Αγιορείτης, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 2015, σελ. 369-372

 

Πηγή

Η αλήθεια δεν εξαρτάται από το πλήθος. Έστω και ένας φτάνει!

Ένας άνθρωπος που προκόβει κατά Θεόν, είναι προτιμότερος από μυριάδες που καμαρώνουν με αυθάδεια. Όπως βλέπουμε και την Παλαιά Διαθήκη, όπου χιλιάδες από τον λαό έπεφταν χτυπημένοι από θεϊκή οργή, και «Μόνος ο Φινεές στάθηκε και εξευμένισε τον Θεό, και κόπασε η καταστροφή». Αν όμως εκείνος έλεγε, Πώς να τολμήσω να ζητήσω εξιλέωση ύστερα από τα τόσα που έγιναν; Πώς να καταψηφίσω αυτούς που αποφάσισαν να ζουν με τον τρόπο αυτόν; Ούτε αυτός θα αρίστευε, ούτε το κακό θα σταματούσε, ούτε οι υπόλοιποι θα σώζονταν, ούτε ο Θεός θα τους χάριζε την εύνοιά Του.

 Είναι λοιπόν καλό, είναι καλό και ο ένας να μιλάει με παρρησία και να ακυρώνει την άδικη απόφαση των πολλών. Συ όμως, αν σου αρέσει, προτίμησε αντί του Νώε που σώζεται, το πλήθος που πνίγηκε, και εμένα επίτρεψέ μου να τρέξω στους λίγους που είναι μέσα στην κιβωτό. Αν πάλι θέλεις κατάταξε τον εαυτό σου μαζί με τους πολλούς στα Σόδομα, εγώ όμως θα συνοδέψω τον Λώτ, έστω και αν μόνος του αποχωρίζεται από τα πλήθη επιδιώκοντας το συμφέρον του.

 Ωστόσο για μένα και το πλήθος είναι σεβαστό, όχι όμως εκείνο που αποφεύγει την εξέταση, αλλά εκείνο που παρέχει απόδειξη, όχι εκείνο που αμύνεται με κακία, αλλά εκείνο που διορθώνεται με τρόπο πατρικό όχι εκείνο που χαίρεται με την καινοτομία, αλλά αυτό που φυλάγει την πατρική κληρονομία.

Και για ποιο πλήθος μου μιλάς; Αυτό που πληρώθηκε με κολακεία και δώρα; Αυτό που εξαπατήθηκε από αμάθεια και άγνοια; Αυτό που έπεσε από δειλία και φόβο; Αυτό που προτίμησε την πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας, από την αιώνια ζωή; Αυτά που πολλοί ομολόγησαν φανερά.

Με το πλήθος ενισχύεις το ψέμα; Έδειξες το μέγεθος του κακού. Γιατί, όσο περισσότεροι βρίσκονται στο κακό, τόσο μεγαλύτερη είναι η συμφορά.

 

Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης - (ΕΠΕ, Φιλοκαλία τόμος 18Β , σελ. 243)

 

Πηγή

«Μένετε ασάλευτοι στην ορθόδοξη πίστη και κρατείτε τις παραδόσεις τις πατερικές!»

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

 

Δέν τούς μέλει περί τῶν προβάτων ἐκτός ὀλίγων ἐξαιρέσεων. Ἀλλοίμονον!

Οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ, πού κατήντησαν! Τώρα στίς πονηρές αὐτές ἡμέρες θά βρεθῆ ἕνας καί μόνος ἐφάμιλλος μιμητής τοῦ Ἁγίου Μάρκου νά ὑπερασπισθῆ τήν Ὀρθοδοξία!

Νά ὑποστηρίζετε τάς παραδόσεις τῶν θείων Πατέρων καί εἰς αὐτάς νά ἐμμένετε!

Μένετε ἀσάλευτοι στήν ὀρθόδοξη πίστη καί κρατεῖτε τίς παραδόσεις τίς πατερικές!

 Φυλαχθεῖτε δέ ἀπό τίς διάφορες πλάνες τῶν ψευδοπροφητῶν, τῶν ἀντιχρίστων πνευματιστῶν καί ἐκείνων πού κάμνουν καινοντομίες καί νεωτερισμούς στίς παραδόσεις!

Δέν συμφωνῶ μέ τίς γνῶμες πολλῶν Ἀρχιερέων διότι αὐτοί θέλουν νά καταργήσουν τούς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας τούς ὁποίους οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες ἐνομοθέτησαν!

 

Αναδημοσίευση από: https://simeiakairwn.wordpress.com

 

Πηγή

Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός!

«Μετά από πολλή αγωνία και πολύ πόνο, όταν το ποτήρι των θλίψεών μου είχε γεμίσει, ήρθε μια αγία ημέρα, τον Ιούνιο του 1943, που έπεσα με το πρόσωπο στο έδαφος, γονατισμένος με σκυμμένο κεφάλι, με καρδιά συντετριμμένη, κλαίγοντας γοερά.

Παρακαλούσα τον Θεό να μου χαρίσει το φως. [...] Είχα την επίγνωση ότι βρισκόμουν στην αλήθεια· γιατί όμως υπέφερα; Στην ψυχή μου, την κάποτε γεμάτη ενθουσιασμό, είχε παραμείνει μόνο η αγάπη. Κανείς δεν με καταλάβαινε. Μέσα στο παρατεταμένο μου κλάμα άρχισα να κάνω μετάνοιες. Και ξαφνικά – Ω, Θεέ μου!

Πόσο μεγάλος είσαι, Κύριε! – είδα την ψυχή μου γεμάτη αμαρτίες, βρήκα μέσα μου τη ρίζα όλων των ανθρώπινων αμαρτιών. Αλίμονο, τόσες αμαρτίες, και τα μάτια της ψυχής μου – πωρωμένης από την υπερηφάνεια – δεν τις έβλεπαν! Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός! Βλέποντας όλες τις αμαρτίες μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να τις φωνάξω δυνατά, να τις αποβάλλω.

Και τότε μια βαθιά ειρήνη, ένα βαθύ κύμα φωτός και αγάπης πλημμύρισε την καρδιά μου.»*

 

*Γράμμα του Βαλέριου Γκαφένκου στις 29 Ιανουαρίου 1946

 

ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ - π. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ (VLAD) BENEA Το πνεύμα των Αγίων Πατέρων στις φυλακές της Ρουμανίας 1941‐1989

Η νυχτερινή ήσυχη προσευχή πολύ βοηθάει

Η νυχτερινή ήσυχη προσευχή πολύ βοηθάει με την ηρεμία της και είναι πιο αποτελεσματική και για την δική μας πνευματική ανάπτυξη, όπως και η νυχτερινή σιωπηλή βροχή πολύ ωφελεί στην ανάπτυξη των φυτών.

…

Με την ευχή, συνδέεται κανείς με τον Χριστό, ενώνεται ο νους με τον Θεό. Πρέπει ο νους να είναι στην ευχή. Αυτό είναι το μυστικό! Όταν κάνουμε πολλά κομποσχοίνια στον έναν ή στον άλλον Άγιο, καλό είναι και αυτό, αλλά δεν βοηθάει στην αδιάλειπτη προσευχή. Να λες περισσότερο την ευχή.

 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

 

Για την πίστη μας, τον Θεό, τους αγίους, την συγχώρεση και την αγάπη.

Μια ομιλία από τον εξαιρετικό Γιάννη Σιμωνίδη για την πίστη μας, τον Θεό, τους αγίους, την συγχώρεση και την αγάπη. Δείτε την!

Εγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ. (Ιω. 14,6)

 Εγώ είμαι ο ασφαλής δρόμος, που οδηγεί στον ουρανόν, εγώ είμαι η απόλυτος και καθαρά αλήθεια, που φωτίζει τον άνθρωπον δια την σωτηρίαν, εγώ είμαι η ζωή και ο χορηγός της αιωνίου ζωής δι' όλους τους πιστούς. Κανείς δε δεν ημπορεί να έλθη προς τον Πατέρα, δια να απολαύση την αιώνιον ζωήν, παρά μόνον δια μέσου εμού.

"Ο Χριστός μόνο στην Ορθόδοξη παράδοση αποκαλείται Ιατρός. Γιατί;"

Στην Παπική ή στην Προτεσταντική παράδοση η επωνυμία για τον Χριστό, ως ιατρό, δεν υπάρχει πουθενά!

Ο Χριστός μόνο στην Ορθόδοξη παράδοση αποκαλείται Ιατρός.

Γιατί όμως αυτή η παράδοση έσβησε από τους Παπικούς και τους Προτεστάντες και, όταν τους μιλάμε για θεραπευτική αγωγή, ξαφνιάζονται;

Διότι η ανάγκη της καθάρσεως και του φωτισμού, η ανάγκη της εσωτερικής αλλαγής έφυγε από τους ανθρώπους αυτούς στην δική τους αιρετική Θεολογία.

Γι΄αυτούς εκείνος που αλλάζει δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά ο Θεός!!!!

Ο άνθρωπος γι’ αυτούς δεν αλλάζει.

Το μόνο πράγμα που κάνει ο άνθρωπος γι΄αυτούς είναι ότι γίνεται καλό παιδί.

Και όταν ο άνθρωπος, από κακό παιδί που ήταν, γίνη καλό παιδί, τότε ο Θεός τον αγαπά.

Διαφορετικά, τον αποστρέφεται!!!!

Μακριά από τους πλανεμένους ...

 

+ π. Ιωάννης Ρωμανίδης

 

(από την "συν αυτώ", Athina Kateri )

 

Πηγή: http://amfoterodexios.blogspot.com

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ: «Έτσι να μιλάς με τον Θεό, σαν να σηκώνεις το τηλέφωνο…»

-Κάθε φορά που είχα να κάνω κάτι και που έπρεπε να μην σφάλω με την απόφαση που θα έπαιρνα, ήθελα πάντα να έχω την ευχή του Γέροντα.

Γι’ αυτό μερικές φορές ήταν συχνά τα τηλεφωνήματα.

Ένα βράδυ σε ένα τηλεφώνημα δεν μου είπε τίποτα, παρά αναφερόταν με έντονο τρόπο στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού. Μου είπε αρκετές φορές την φράση: «Υπάρχει πρόνοια, υπάρχει πρόνοια», μη φοβάσαι- να χαίρεσαι. Να έχεις την πρόνοια του Θεού ως μία ομπρέλα και να είσαι από κάτω.

Ήταν πολύ συγκινητικά όλα αυτά που έλεγε, τα λόγια του ήταν σαφή με αργό καθαρό ρυθμό. Στο τέλος μου είπε:

-Ξέρεις τώρα μιλάμε με το τηλέφωνο- έτσι να μιλάς με τον Θεό, σαν να σηκώνεις το τηλέφωνο και να του λες ότι θέλεις απ’ευθείας. Να έχεις πάντα ανοικτή γραμμή, μη σπάσεις ποτέ το καλώδιο αυτό.

Όλα στη ζωή μας ήθελε να τα προσανατολίζει έτσι, ώστε να έχουν πάντοτε σχέση με τον Θεό. Και πάλι μου έβαλε στην καρδιά μου το νόημα και την βασική ουσία της Προσευχής.

 

«Αναμνήσεις από τον Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ», Δαβίτη Δήμητρα Β., Εκδόσεις: Άθως

Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com

Εμείς αναδημοσίευση από:https://simeiakairwn.wordpress.com

Την γαλήνη της καρδιάς θα την κερδίσεις, όπου κι αν είσαι, μόνο με δύο προϋποθέσεις

Πιστεύεις πράγματι ότι η εσωτερική ειρήνη που αναζητάς, εξαρτάται από την τοποθεσία που θα επιλέξεις τελικά για να ζήσεις;

Να είσαι βέβαιος ότι η ειρήνη της ψυχής δεν εξαρτάται από τούς τόπους διαβιώσεως.

Δέν έχει τόση σημασία άν θα είσαι στο βουνό και στη θάλασσα, στην πόλη ή στην έρημο, μέσα στούς θορύβους των αμαξιών ή μέσα στο θρόϊσμα των φύλλων του δάσους. Τη γαλήνη της καρδιάς θα την κερδίσεις, όπου κι αν είσαι, μόνο με δύο προϋποθέσεις:

Αν αγωνιστείς ν’ αποκτήσεις ταπείνωση, και αν αυτή την ταπείνωση τη συνδυάσεις με την ακριβή τήρηση των εντολών του Χριστού. Σου το λέει ο ίδιος: Μάθετε απ’ εμου, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδιά καί ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαις ημών (Ματθ.11,29).

 

Όσιος Μακάριος της Όπτινα -  (Πνευματικές Νουθεσίες – Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου

Πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com

Πώς αντιμετωπίζεται η σύγχυση των λογισμών

Η σύγχυση των λογισμών και των αισθημάτων σας με τον καιρό θα καταλαγιάσει, φτάνει εσείς να μην πάψετε να ενδιαφέρεστε μ' όλο σας το ζήλο γιά ένα πράγμα: Πώς θα κάνετε πάντα ό,τι είναι ευάρεστο στόν Κύριο. Καί γιά νά τό κατορθώσετε, πρέπει πρώτα-πρώτα να διατηρείτε αδιάλειπτα στό νού σας τη μνήμη του Θεού και τη μνήμη του θανάτου. Αυτές οι δυό μνήμες θα γεννήσουν και θα στερεώσουν μέσα σας το φόβο του Θεού, που παρακινεί στην αρετή, αποτρέπει από την αμαρτία, συντηρεί στην ψυχή τα καλά και εξολοθρεύει τα πονηρά.

Με τη μνήμη του Θεού βλέπετε συνέχεια τόν Κύριο μπροστά σας και μέσα σας, ενώ συνάμα αποκτάτε την ικανότητα να διακρίνετε ό,τι έμπαθές γεννιέται στην καρδιά καί νά τό διώχνετε. Σ' αυτό ακριβώς συνίσταται ο πευματικός αγώνας.

Μή λέτε, “Δέν μπορώ”. Αυτή η κουβέντα δεν είναι χριστιανική. Εμείς οι χριστιανοί λέμε: «Όλα τα μπορώ. Όχι, όμως, μόνος μου, αλλά με τη βοήθεια του Θεού”. «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντί με Χριστώ», βεβαίωνε ο απόστολος Παύλος (Φιλιπ. 4:13). Είναι αλήθεια, ότι, για να διατηρείτε τη μνήμη του Θεού, απαιτείται κόπος και αγώνας. Νά τόν αναλάβετε αποφασιστικά! Στην αρχή αυτού του αγώνα δέν θά μπορείτε να θυμάστε τον Κύριο περισσότερο από δέκα στιγμές την ημέρα. Πρός τό τέλος του, όμως, δέν θά μπορείτε να Τόν ξεχνάτε περισσότερο από δέκα στιγμές την ημέρα. Και τελικά, ο Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός, θα λάμψει ολόφωτος στό στερέωμα της ψυχής σας. Και θα συνεχίσει να λάμπει ακατάπαυστα για πάντα. Λοιπόν, «ζητείτε, και ευρήσετε» (Ματθ. 7:7).

 

Από το βιβλίο «Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος – Χειραγωγία στην Πνευματική Ζωή»

Ένας πλούσιος φτωχός

Όπου κι αν πας, σε όποια παρέα κι αν καθίσεις, εκτός από τα αθλητικά και τα πολιτικά σίγουρα θ' ακούσεις για λεφτά. Λεφτά, λεφτά, λεφτά...Ιδέες για να βγάλω πιο πολλά λεφτά. Να γίνω πλούσιος και μετά να μη δουλέψω πια.

Όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο πολύ διαπιστώνω πως αυτοί που τα ψάχνουν εναγωνίως, δεν έχουν μέσα τους χαρά. Έχουν αντικαταστήσει την καρδιά με τα λεφτά και τον Χριστό με τον χρυσό. Και θυμάμαι σε τέτοιες περιπτώσεις ένα γέροντα  στο Αγιο Όρος.

Ρακένδυτος, με τρύπια ρούχα και φθαρμένα παπούτσια να υποδέχεται στο φτωχικό καλυβάκι του, εμάς τους "πλούσιους". Αυτός να λάμπει από χαρά κι εμείς κουρασμένοι και διψασμένοι για ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά  ν' απορούμε τι έχει αυτός ο άνθρωπος που δεν έχουμε εμείς.

Πέντε λόγια σοφά, η καρδιά πλημμυρίζει και σπάει...Ένα δάκρυ κυλά.

"Αν θες να γίνεις πλούσιος, σκόρπιζε. Αν θες να μείνει φτωχός μάζευε. Τίποτε δεν είναι δικό μου,αν είναι μόνο για τον εαυτό μου. Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες. Ν' αγαπάτε τις γυναίκες σας και να τους το δείχνετε. Άντε στο καλό. Ο Θεός να σας ευλογεί εσάς, την οικογένεια σας και όλο τον κόσμο".

Αυτός ο φτωχός γέροντας, το νιώθεις κάθε φορά πως είναι πιο πλούσιος απ' όλη την παρέα. Γιατί βρήκε το φως. Γιατί είναι όλος γεμάτος Χριστό.

Πλούσιος αυτός που βρήκε την αγάπη. Πάμπλουτος αυτός που βρήκε το Θεό.

 

Αλέξης Αλεξάνδρου 3/5/18

Τον πόνο να τον δεχόμαστε με χαρά

Όπως οι άρρωστοι χρειάζονται τις εγχειρίσεις και τις καυτηριάσεις για την υγεία που έχασαν, έτσι κι εμείς χρειαζόμαστε τους πειρασμούς, τους κόπους της μετάνοιας και το φόβο του θανάτου και των κολάσεων για να ξαναποκτήσομε την αρχική υγεία της ψυχής και να διώξομε την αρρώστια που μας προξένησε η ανοησία μας. Όσο μάλιστα ο Γιατρός των ψυχών μας χαρίζει θεληματικό ή αθέλητο πόνο, τόσο περισσότερο να ευχαριστούμε τη φιλανθρωπία Του και να το δεχόμαστε με χαρά. Γιατί μας ευεργετεί όταν πληθαίνει τους πόνους, είτε τους θεληματικούς που συνδέονται με τη μετάνοια, είτε τους αθέλητους των πειρασμών και τιμωριών, ώστε εκείνοι που θέλουν να θλιβούν θεληματικά, να λυτρώνονται έτσι από την αρρώστια και τις μέλλουσες τιμωρίες, ίσως μάλιστα και από τις τωρινές, ενώ οι αγνώμονες, με τις τιμωρίες έστω και τους ποικίλους πειρασμούς να θεραπευθούν από ευεργεσία του Γιατρού. Εκείνοι όμως που αγαπούν την αρρώστια και μένουν σ’ αυτή, προξενούν στον εαυτό τους τις αιώνιες τιμωρίες, αφού έγιναν όμοιοι με τους δαίμονες, και δικαίως θα απολαύσουν μαζί τους τις αιώνιες κολάσεις που είναι ετοιμασμένες για τους δαίμονες (Ματθ. 25,41), επειδή θέλησαν μαζί με αυτούς να είναι αχάριστοι στον Ευεργέτη.

 

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός – Φιλοκαλία Τόμος Γ΄

Μόνο η ψυχή θα ζήση αιώνια

Αν θέλης εσωτερική γαλήνη και ψυχική υγεία στη γη, αν θέλης και την αιώνια μακαριότητα στον ουρανό, τότε κυβέρνησε τα πάθη σου, κάνοντας υπακοή στη φωνή της συνειδήσεώς σου. Αν σε κυβερνούν τα πάθη, δεν θ΄ απολαύσης παρά βάρος, πικρία, έλεγχο της συνειδήσεως στη ζωή αυτή, και αιώνια κόλαση στην άλλη.

Ασχολήσου με τα έργα του Θεού, με την καλλιέργεια της ψυχής σου, με την απόκτησι των αρετών, που θα σου χαρίσουν τα άφθαρτα αγαθά. Η σάρκα γρήγορα θα φθαρή, η επιθυμία θα μαραθή, μόνο η ψυχή θα ζήση αιώνια. «Ο γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει· ότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού εκ της σαρκός θερίσει φθοράν, ο δε σπείρων εις το πνεύμα εκ του πνεύματος θερίσει ζωήν αιώνιον». (Γαλ. 6. 7-8).

 

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ - Πνευματικό αλφάβητο

Όταν Τον βρεις

Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ' άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος.  Όπου υπάρχει η αγάπη στο Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος.

Ούτε μελαγχολία, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια... Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους συνανθρώπους του, αυτός ζει την ζωή...

Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει. Ο Χριστός είναι το παν. Όποιος ζει μέσα του τον Χριστό, ζει πράγματα άγια και ιερά. Ζει εν αγαλλιάσει... Κυριαρχεί ο Χριστός και η λαχτάρα του ανεσπέρου φωτός.

Αυτά είναι αλήθεια. Τα έχουνε ζήσει άνθρωποι, ασκητές στο Άγιον Όρος. Συνεχώς με λαχτάρα ψιθυρίζουν την ευχή:

"Κύριε Ιησού Χριστέ...

 

Άγιος Πορφύριος

Ο αββάς Μακάριος και η διόρθωση του αμελούς αδελφού

Από τον Ευεργετινό

Διηγούνταν για τον αββά Μακάριο ότι κάποτε, που πήγαινε στην εκκλησία για την ακολουθία, είδε έξω από το κελλί ενός αδελφού πλήθος δαίμονες. Άλλοι από αυτούς είχαν πάρει τη μορφή γυναικών που έλεγαν λόγια άπρεπα, άλλοι είχαν τη μορφή νεαρών και έλεγαν επίσης διάφορα αισχρά, άλλοι χόρευαν και άλλοι έπαιρναν άλλες μορφές. Ο γέροντας, όντας διορατικός, κατάλαβε την αιτία, στέναξε και είπε μέσα του: «Σίγουρα ο αδελφός αυτός ζει με αμέλεια, και γι’ αυτό τα πονηρά πνεύματα κυκλώνουν έτσι το κελλί του».

Μετά το τέλος της ακολουθίας πήγε στο κελλί του αδελφού και του είπε: «Αδελφέ, περνώ κάποια δοκιμασία και πιστεύω ότι, αν εσύ προσευχηθείς για χάρη μου, ο Θεός θα με ανακουφίσει οπωσδήποτε». Ο αδελφός έβαλε μετάνοια στον γέροντα και είπε: «Πάτερ, δεν είμαι άξιος να προσευχηθώ για εσένα». Ο γέροντας όμως επέμενε και τον παρακαλούσε λέγοντας: «Δεν φεύγω, αν δεν μου δώσεις τον λόγο σου ότι θα κάνεις μία προσευχή για χάρη μου κάθε νύχτα». Ο αδελφός λοιπόν υπάκουσε στην προσταγή του γέροντα· ο γέροντας όμως το έκανε αυτό θέλοντας να δώσει αφορμή στον αδελφό να προσεύχεται τις νύχτες.

Πράγματι, ο αδελφός σηκώθηκε τη νύχτα και προσευχήθηκε για τον γέροντα. Ένιωσε τότε κατάνυξη και είπε στον εαυτό του: «Άθλια ψυχή, για έναν τέτοιο γέροντα προσευχήθηκες, και για εσένα δεν προσεύχεσαι;» Έκανε λοιπόν και για τον εαυτό του μια εκτενή προσευχή. Αυτό γινόταν κάθε νύχτα, και έτσι έκανε δύο προσευχές.

Την επόμενη Κυριακή ο γέροντας, πηγαίνοντας πάλι στην εκκλησία, είδε τους δαίμονες να στέκονται όπως και πριν έξω από το κελλί του αδελφού, να είναι όμως καταλυπημένοι και σκυθρωποί. Κατάλαβε ότι οι δαίμονες λυπήθηκαν, επειδή ο αδελφός προσευχόταν, και γεμάτος χαρά πήγε στον αδελφό και του είπε: «Δείξε αγάπη και πρόσθεσε άλλη μια προσευχή για χάρη μου». Εκείνος υπάκουσε· και αφού έκανε τις δυο προσευχές για τον γέροντα, ένιωσε πάλι κατάνυξη και είπε στον εαυτό του: «Ταλαίπωρη ψυχή, πρόσθεσε και για εσένα άλλη μια προσευχή». Έτσι λοιπόν πέρασε και εκείνη την εβδομάδα, κάνοντας κάθε νύχτα τέσσερις προσευχές.

Την Κυριακή περνώντας πάλι ο γέροντας είδε τους δαίμονες ακόμη πιο λυπημένους και τελείως αμίλητους και ευχαρίστησε τον Θεό. Επιστρέφοντας, πήγε πάλι στον αδελφό και τον παρακάλεσε να προσθέσει ακόμη μία προσευχή για χάρη του. Εκείνος το δέχτηκε και αυτό, πρόσθεσε και για τον εαυτό του άλλη μία και έκανε κάθε νύχτα έξι προσευχές.

Την επόμενη Κυριακή, καθώς ξαναπερνούσε ο γέροντας, είδε τους δαίμονες να στέκονται μακριά από το κελλί. Αυτοί, όταν τον είδαν να κατευθύνεται προς τον αδελφό, τον έβρισαν, αγανακτισμένοι για τη σωτηρία του. Ο γέροντας δόξασε τότε τον Θεό και πήγε στον αδελφό και τον συμβούλεψε να μην αμελεί, αλλά να προσεύχεται αδιάκοπα. Και καθώς ο αδελφός απέκτησε έτσι ζήλο για τις προσευχές, με τη χάρη του Θεού, οι δαίμονες έφυγαν τελείως από αυτόν.

 

Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση Ι’ (10), σελ. 101. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2003.

 

Πηγή

Πώς να ζήσεις αν δεν πιστεύεις τίποτα;

Τριγυρίζω συγχυσμένος δεξιά και αριστερά.

Ενώ όταν έχεις πίστη, όσο κουρασμένος και να είσαι, θα δώσεις τη θέση σου σε μια γριούλα στο λεωφορείο. Κι αυτό είναι χριστιανισμός. Τρέχεις να πλύνεις τα πιάτα χωρίς να σου το ζητήσουν. Είναι αυτό μια χριστιανική πράξη; Είναι.

Μην επιμένεις συνεχώς ότι έχεις δίκιο. Μη φωνάζεις “Το φαγητό είναι κρύο”. Κάνε υπομονή δύο λεπτά να στο ξαναζεστάνουν. Η καημένη η γυναίκα σου θα το κάνει γρήγορα. Είναι και αυτή κουρασμένη. Ο καθένας με το ρυθμό του και τις έννοιες του. Γιατί όλο επιμένετε, «η γυναίκα είναι υποχρεωμένη…», «ο άντρας πρέπει…» κ.τ.λ.

Αγάπη είναι να πορεύεσαι με κάποιον και να τον υποφέρεις. Να, βλέπεις κάποιον πεσμένο με τα μούτρα στο χιόνι (συνηθισμένο στη Ρωσία σ.σ.).Εμείς γρήγορα θα σκεφτούμε ότι είναι μεθυσμένος. Κι αν έχει πάθει ανακοπή καρδιάς; Τι κι αν είναι μεθυσμένος. Βοήθησέ τον να σηκωθεί, βάλε τον σ’ ένα παραπέτο να μην παγώσει. Αλλά όχι. Εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας. Ξεφεύγουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας.

Πρέπει να ζούμε όχι λέγοντας: “Δώσε μου”, αλλά “πάρε από εμένα”. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πως είναι να δώσεις το πουκάμισο που φοράς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάποδα.Όσα είναι ευάρεστα στο Θεό τα απορρίπτουμε.Το κυριότερο, μη διστάζεις να βοηθήσεις τον αδύνατο. Για μας ισχύει το αντίθετο – “κατάπιε τον”. Ο πλούσιος παίρνει από το φτωχό κι αυτό το λίγο. Κλέβει όσο πιο πολύ γίνεται και μετά κρύβεται πίσω από ψηλούς φράχτες, για να μην του τα πάρουν άλλοι.

Έχουμε μια στρεβλή αντίληψη για τον χριστιανισμό. Αλλά τα πράγματα είναι απλά. Πόσο αίμα μπορείς να δώσεις στον άλλο; Είναι γραμμένο: “όσα κάνεις για τους αδελφούς μου τους ελαχίστους, σ'Εμένα το κάνεις”.Όπως τα παιδιά που έστειλαν στην Τσετσενία. Ένας κρετίνος πετάει μια χειροβομβίδα και ένας αντισυνταγματάρχης έπεσε πάνω της. Δε δίστασε και σκοτώθηκε. Έσωσε οχτώ άτομα. Ήταν κομμουνιστής. Αβάπτιστος. Σκέφτηκε όμως χριστιανικά.

Γιατί τι σου χρησιμεύει να πηγαίνεις στην εκκλησία και η καρδιά σου να είναι άδεια; Χωρίς μια χριστιανική πράξη. Μπορείς εσύ να επισκεφτείς όλα τα Άγια Όρη και να προσκυνήσεις όλα τα λείψανα. Τσάμπα. Βλέπεις ένα φτωχό, κακομοίρη και σκέφτεσαι “θα είναι από εκείνους τους απατεώνες που δείχνει η τηλεόραση”. – “Δώσε του 50 καπίκια. Δε θα φτωχύνεις”

 

Μαμμόνωφ Πέτρος Νικολάεβιτς

Πρωταγωνιστής της υπέροχης ρωσικής ταινίας “Ostrov”-«Το νησί» στα ελληνικά

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: proskynitis.blogspot.com

«Τά ἄθεα γράμματα ὑφαίνουνε τό σάβανο τοῦ γένους»

άγιος Χριστοφόρος Παπουλάκος

 

Νά τά μάθετε λοιπόν γράμματα τά παιδιά σας, ἀλλά νά τά μάθετε γράμματα τοῦ Θεοῦ κι ὄχι γράμματα τοῦ διαβόλου. Ὑπάρχουν δυό λογιῶ γράμματα. Τά Θεοτικά γράμματα καί τ᾿ ἄθεα γράμματα….

Ὁ πατέρας τοῦ Ἔθνους, Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μᾶς ὁρμήνεψε νά μάθουνε γράμματα, ἀλλά μᾶς δίδαξε ν᾿ ἀκονίζουμε τό μυαλό μας στό ἀκόνι τοῦ Χριστοῦ….

Γιατί νά μήν ἀρματώσουμε τά παιδιά μας μέ τ᾿ ἄρματα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τά φορτώνουμε μέ τά σύνεργα τοῦ διαβόλου; Τ᾿ ἄθεα γράμματα εἶναι ἡ ρίζα κάθε συμφορᾶς, Χριστιανοί μου. Σ᾿ αὐτά ἔχουνε θεμελιωθεῖ ὅλου τοῦ κόσμου οἱ συμφορές. Αὐτά πασχίζουν νά σβύσουν ἀπό τά μάτια μας τήν ἅγια ὄψη τοῦ Χριστοῦ μας…. Μιλούνια ἀνθρῶποι πλανήθηκαν ἀπ᾿ αὐτή τήν ξεγελάστρα μάθηση…. Τέτοια γνώση εἶναι καρπός τῆς ὑπερηφάνειας, πού εἶναι τό πιό θανάσιμο κρίμα, εἶναι τό ψήλωμα τοῦ νοῦ, εἶναι κατάρα Θεοῦ, πού στέλνει ὁλόϊσα στήν κόλαση καί θά μεταλλάξει καί τούτη τή γῆς σέ κόλαση…. Αὐτά τ᾿ ἄθεα γράμματα πᾶνε νά ξεράνουνε καί τό δέντρο τῆς λευτεριᾶς, πού πότισαν μέ τό αἷμα τους οἱ ἥρωες τοῦ γένους..

Ἀπό τό “Φυλάδιο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Ἀφυπνιστικές πικρές ἀλήθειες” σταχυολογημένες ἀπό τό βιβλίο ὁ Παπουλάκος τοῦ Κωστῆ Μπαστιᾶ”

Πηγή

Έστω και μια ψυχή να ωφεληθεί...

Ο Γιάννης Σιμωνίδης είναι ένας νέος που αγαπά τον Θεό και προσπαθεί να ζήσει όπως Εκείνος ορίζει. Και αυτή η αγάπη εκπέμπει φως, φως αλλιώτικο, ουρανιο... Δείτε το στο βίντεο που ακολουθεί. Έστω και μια ψυχή να ωφεληθεί γι' αυτόν είναι κέρδος και ευλογία μεγάλη.

Σχέση προσευχῆς καὶ ψυχικῆς διάθεσης

Πολλὲς φορές, ἀκόμα καὶ ὅταν ἀγαπᾶμε βαθιὰ κάποιον, δὲν τὸ αἰσθανόμαστε, παρόλο ποὺ ξέρουμε καλὰ ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ζωντανὴ μέσα μας. Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ στὶς σχέσεις μας μὲ τὸ Θεό. Ἐξαιτίας ἐσωτερικῶν ἢ ἐξωτερικῶν παραγόντων, δὲν εἴμαστε σὲ θέση μερικὲς φορές, νὰ ζήσουμε συνειδητὰ τὸ γεγονὸς τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸ Θεό. Σ’ αὐτὲς τὶς στιγμὲς πρέπει νὰ ἐνεργοῦμε μὲ βάση, ὄχι αὐτὸ ποὺ αἰσθανόμαστε, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ γνωρίζουμε.

Πρέπει νὰ πιστεύουμε σὲ ὅ,τι ὑπάρχει μέσα μας, ἔστω κι ἂν δὲν τὸ ἀντιλαμβανόμαστε σὲ μία δεδομένη χρονικὴ στιγμή. Πρέπει νὰ θυμόμαστε ὅτι ἡ ἀγάπη μας ὑπάρχει, ἔστω κι ἂν δὲν πλημμυρίζει τὴν καρδιά μας μὲ χαρὰ κι ἐνθουσιασμό.

Καὶ πρέπει νὰ στεκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ βίωμα, ὅτι Αὐτὸς πάντοτε ἀγαπάει καὶ πάντοτε εἶναι παρὼν καὶ τότε, ποὺ πραγματικὰ ἐμεῖς δὲν αἰσθανόμαστε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν παρουσία Του.

 

π. Αντώνιος Μπλουμ - Μητροπολίτης Σουρόζ

Πηγή

Μονάχα Τον παρακαλώ να γίνεται το θέλημά Του

Γνώρισα μια γιαγιά σοφή που μου είπε:

“Γιε μου, όταν ήμουν ακόμα νέα, ζητούσα επίμονα κάτι απ’τον Θεό. Το ζητούσα για δώδεκα ολόκληρα χρόνια! Ναι, δώδεκα! Όμως, Εκείνος ήξερε ότι δεν ήταν για το καλό μου.

Έτσι, δεν μου το’δωσε! Και μετά από δώδεκα χρόνια κατάλαβα το γιατί”.

Το διανοείσαι;

Πέρασαν δώδεκα ολόκληρα χρόνια για να το αντιληφθεί… Δώδεκα χρόνια καθημερινής, έμπονης, καρδιακής προσευχής… Μοιάζει απίστευτο!

Και συνέχισε η γιαγιά λέγοντας:

“Το θέλημα και το σχέδιο του Θεού ας ζητάμε να γίνεται στις ζωές μας. Εγώ πλέον δε ζητάω. Μονάχα Τον παρακαλώ να γίνεται το θέλημά Του και να μου δίνει τη δύναμη να το αντέχω. Αυτός είναι ο πιο ασφαλής δρόμος, γιε μου”.

Γιατί το ξέρω, το ξέρω ότι μ’αγαπάει...”

 

Απόσπασμα επιστολής του Αγίου Παϊσίου (18-9-67)

Πόσα εξαίσια πράγματα δε συναντάμε στο κάθε μας βήμα…

Δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να περάσεις μπροστά από ένα δέντρο και να μην είσαι ευτυχισμένος που το βλέπεις! Να μιλάς μ' έναν άνθρωπο και να μην είσαι ευτυχισμένος που τον αγαπάς!

Ω, το κακό μονάχα είναι που δεν ξέρω να τα εκφράσω... κι ωστόσο πόσα και πόσα εξαίσια πράγματα δε συναντάμε στο κάθε μας βήμα, τόσο εξαίσια που ακόμα κι ο πιο χαμένος άνθρωπος, τα βρίσκει υπέροχα: Κοιτάξτε το μικρό παιδί, κοιτάξτε την αυγούλα του Θεού, κοιτάξτε το μικρό χορταράκι, να δείτε πώς μεγαλώνει, κοιτάξτε μες στα μάτια που σας κοιτάζουν και σας αγαπάνε...

 

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, απόσπασμα από το βιβλίο του «Ο ηλίθιος»

Πνευματική ζωή μέσα στον υλικό κόσμο

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Το να κρατηθείς μακριά από τον κόσμο είναι, βέβαια, αδύνατο. Αρνήσου, όμως, όσο είναι δυνατό, να μπεις στον κυκεώνα της κοσμικής ζωής. Και όταν, παρά τη θέλησή σου, σε κάποια περίπτωση αναγκαστείς να μπεις, φέρσου σαν να μη βρίσκεσαι εκεί: Βλέπε δίχως να βλέπεις και άκου δίχως ν’ ακούς. Τα μάτια σου, δηλαδή, ας αδιαφορούν για ό,τι βλέπουν, και τ’ αυτιά σου ας μη δίνουν σημασία σ’ ό,τι ακούνε.

Φαινομενικά να συμπεριφέρεσαι όπως και οι άλλοι. Να είσαι τίμια και ειλικρινής. Φύλαξε, όμως, την καρδιά σου από συμπάθειες και θέλγητρα. Προσοχή προπάντων σε τούτο: Φύλαξε την καρδιά σου! Έτσι θα βρίσκεσαι στον κόσμο μόνο σωματικά, όχι και ψυχικά, εκπληρώνοντας την αποστολική παραγγελία: «…και όσοι ασχολούνται με τα εγκόσμια, ας ζουν σαν να μην ασχολούνται καθόλου μ’ αυτά» (Α’ Κορ. 7:31). Θα βρίσκεσαι, δηλαδή, σε επαφή με τον κόσμο και, όποτε είναι ανάγκη, θα συμμετέχεις σε εκδηλώσεις της κοσμικής ζωής. Εφόσον, όμως, κρατάς την καρδιά σου σε απόσταση, δεν θα κάνεις κακή χρήση αυτής της ζωής. Μ’ άλλα λόγια, δεν θα συμμετέχεις στην κοσμική ζωή επειδή το επιθυμείς, αλλά μόνο επειδή θα σε υποχρεώνουν κάποιες αναπόφευκτες περιστάσεις.

 

Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 96,

 

Πηγή

H ψυχή ζεῖ μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα

H ψυχή ζεῖ μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἄν λοιπόν ἡ ψυχή δέν τρώει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, δέν ἔχει ζωή. Ἔχει κατάθλιψη, ἄγχος, φοβίες, πού ἀποδεικνύουν μιά ψυχή νεκρωμένη. Αὐτό θά πεῖ ἄγχος, κατάθλιψη καί ὅλα αὐτά. Μιά ψυχή πού δέν ἔχει ζωή. Τί λείπει καί δέν ἔχει ζωή; Τό φαγητό. Ποιό εἶναι τό φαγητό; Τό Ἅγιο Πνεῦμα.

– Ποῦ θά τό βροῦμε τό Ἅγιο Πνεῦμα, τήν χάρη τοῦ Θεοῦ;

Στήν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό ταμεῖο τῆς χάρης. Εἶναι ἡ ἀποθήκη πού θά βρεῖς νά φᾶς. Γι’ αὐτό μᾶς λένε οἱ Πατέρες «ἄν δέν πᾶς τρεῖς Κυριακές, πεθαίνεις –ἀφορίζεσαι». Ἀφορίζεσαι σημαίνει πεθαίνεις πνευματικά, ψυχικά, γιατί δέν τρῶς. Ὅταν λέμε τρεῖς Κυριακές νά μήν ἐκκλησιάζεσαι, δέν ἐννοοῦμε νά μήν πᾶς νά ἀνάψεις τό κεράκι σου, ἀλλά νά μήν κοινωνήσεις. Στά πρῶτα χρόνια ἦταν αὐτονόητο, ὅταν πήγαινε στήν Ἐκκλησία κανείς, ὅτι θά κοινωνοῦσε. Ἀντίθετα στίς μέρες μας, πού τά ἔχουμε τόσο πολύ διαστρέψει τά πράγματα, σέ ρωτᾶνε: «γιατί κοινώνησες;», ὄχι «γιατί δέν κοινώνησες;»! Φοβερό! Πρέπει νά ἀπολογηθεῖς, γιατί κοινωνᾶς κάθε Κυριακή σέ κάποιους πού λένε: «τί σούπα τό πέρασες;». Ἀνόητα πράγματα. «Τί πιό καλό νά κοινωνᾶς τήν Ζωή», τόν Χριστό δηλαδή «πολλαχῶς», λέει ὁ Μέγας Βασίλειος. Πολλές φορές καί ὄχι μόνο κάθε Κυριακή, ἀλλά καί κάθε μέρα ἄν μπορεῖς, μέ τήν εὐλογία πάντα τοῦ Πνευματικοῦ.

 

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του π.Σάββα Αγιορείτη με τίτλο «Πῶς θά ἔρθει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στήν ζωή μας»